Ieder wijk of buurt verdient een kloppend hart !

Een kloppend hart in de wijk maar ook voorzieningen zoals winkels, sport- en recreatiemogelijkheden en buurt of gemeenschapshuizen zijn pijlers voorverbinding in wijk of buurt. Maastricht telde eens meer dan 30 voetbalverenigingen, dit aantal is inmiddels teruggelopen tot 13. De winkel op de hoek heeft plaats gemaakt voor buurtwinkelcentra. Maar de realiteit is dat de levensvatbaarheid bij menig ondernemer onder druk staat. Mat Koch laat stellig weten dat een toekomstbestendig buurt of gemeenschapshuis het kloppend hart van wijk of buurt moet zijn. Een plek die bijdraagt aan de leefbaarheid van de omgeving mede als wapen tegen de krimp en bron van maatschappelijke effecten. Kortom als plek voor verbinding. Een plek waar mensen zich treffen voor een kop koffie, voor een kaartje te leggen of een bingo avond bijvoorbeeld.
Maar ook als plek waar feestjes en festiviteiten georganiseerd kunnen worden. De huiskamerprojecten zijn met name voor een doelgroep een prima zaak. Echter het ontbreekt veel wijken aan een “huiskamer” als ontmoetingsplek, en openingstijden zijn vaak beperkt zoals bijvoorbeeld Heugemerveld. Ook wijst Mat Koch op het verdwijnen van de gemeenschapszin. Met de regelmaat van de klok worden verenigingen opgeheven.
Enerzijds als gevolg van het ontbreken van vrijwilligers die bestuurlijke verantwoording willen en kunnen dragen, anderzijds dat mensen–met name de jongere generatie- die steeds meer individualistisch leven. Het is dan ook zeker de taak voor een lokale partij zoals de Seniorenpartij Maastricht voor het voortouw te nemen gericht op het creëren van plekken voorverenigingen, ateliers en andere vormen van cultuur in de wijken, denk hierbij o.a. zang- en muziekverenigingen maar ook voor jeugdverenigingen met op basis van redelijke randvoorwaarden van de gemeente zouden zij onderdak moeten krijgen in buurt en gemeenschapshuizen evenals bewegingsactiviteiten voor ouderen. Maar tevens zouden mensen vanuit de wijk of buurt de handschoen moeten oppakken voor medezeggenschap en de gemeente zou deze ruimte ook moeten bieden.
Daarbij de kanttekening dat Trajekt als welzijnsinstelling zich hoofdzakelijk zou moeten richten op een ondersteunende rol in plaats van leidend en bepalend te zijn. Kortom het pleidooi van Mat Koch richt zich op het investeren in mensen, en niet in stenen!  

‍