Armoede is niet iets van de laatste jaren. Hierbij verwijst hij naar de leefomstandigheden in z’n jeugd. Lage lonen en erbarmelijke woonomstandigheden maakte het leven niet gemakkelijk maar de solidariteit onder de mensen vergoeden veel.
In de huidige consumptie maatschappij is de armoede vaak verborgen. Het treft niet alleen de arbeiders maar ook ZZP-ers en zelfs hoog opgeleiden aldus Jacques.Maar ook ouderen met alleen een AOW-uitkering hebben vaak geen cent te makken.
DeSeniorenpartij Maastricht zal dan al haar inspanningen moeten richten op het op peil houden van het armoedebeleid de komende jaren. Het terugbrengen van de armoede tot ten minste onder het landelijke gemiddelde is dan ook belangrijker dan prestigieuze projecten voor de komende jaren. Meer investeren in mensen dan in stenen. De menselijke maat  nastreven zodat de omvang en ernst van dit maatschappelijk probleem  in Maastricht op effectieve en efficiënte wijze voor eens en altijd de kop wordt ingedrukt aldus Jacques van Sundert.
Het pleidooi van Jacques sluit naadloos aan op het uitgangspunt van de Seniorenpartij.Maastricht, de stad van de “sjariteit”, is een stad waar mensen van oudsher iets voor elkaar over hebben en dit zal ook nu en voor in de toekomst zo moeten blijven.
De Seniorenpartij Maastricht is dan ook van mening dat er de komende jaren niet mag worden bezuinigd op armoedebeleid. Het aanpakken van armoede moet niet alleen gericht zijn op het verzachten van de het probleem maar ook en vooral op het echt aanbieden van een toekomst perspectief voor de mensen. Het verhogen van het minimumloon naar tenminste € 14,00 per uur is hierbij een absolute must.  

‍